Dum deserta colit, Christi praecepta sequutus,
Sarmatici belli praevidit fata, vicesque,
Atque crucem gestans saevis se immiscuit armis.
Quumque alii pugnant, solvit pia vota, precesque: 80
Nunc age ductores specta, dum nomina pando,
Aspice qui clypei vinctum tenet aere leonem,
E viridi galeam praecingit fronde comantem,
Thoraci viridem pallam et supponit ahaeno,
Par color alipedis, flammas qui naribus efflat. 85
Hic Radovilskus, agens qui per loca dissita longe
Huc ternas acies Alemano a litore venit,
Qui pone at subeunt tecti thorace, ferentes
Hastas, sunt equites missi de gente Borussâ.
Ignivomam hinc turbam Pomeranos aspice, longos 90
Aeratos tubulos animoso corde gerentes.
Agmina dein veniunt huc quae Livonia misit,
Et Lituana, equites tellus quae sufficit acres.
Paz agit haec Stephanus doctrinâ insignis, et armis,
Nigro fertur equo, niger umbo huic, nigraque cassis. 95
Quadrupede invectum grandi quem cernis, imago
Illa est Sarmatici clarâ de gente Sinovi.
Caeruleae cristae nutant in fronte serenâ,
Et ritu Hungarico parilem succingit amictum:
Turba sequens arcus, immanes gestat, et hastas, 100
Quam Radagostus misit, clarumque Smolencum.
Aspice ductorem, torquet qui strenuus hastam,
Et gerit aeratâ flavas in casside cristas,
Aurea uti vestis, phaleris color aureus, ornant
Et, quo vectus, equum flavae, vittaeque comantes, 105
Ille est Samoskus celebratus laude perenni,
Errantes Scythiae populos qui robore vicit.
Tres agit heroum turmas fulgentibus armis,

Vade retro

Vade porro