Victoris nomen dum gloria tollit ad astra. 45
Aut celeraret equo terrae per lata viator,
Navita seu pelagi ratibus freta vasta secaret,
Othmanidum ob cladem praeclarum laude canebat,
Laeta cohors mensis convivia sive pararet,
Upilio aut ageret pecudes ad pascua nota, 50
Odrysii imperii clamabat voce sonanti
Eversorem illum: ventorum didita pennis
Orbem per totum praenuncia fama volabat,
Ut rex OSMANI gladios, et fregerit hostes.
Sol vero auratis nomen, quod gloria servet, 55
Inscripsit radiis caeli super aethera summa,
Nempe monens Eoum, ut sterneret ille draconem,
Pelleret atque Tyrâ Iovis ales victor ad Istrum.
Dum tacito haec iuvenis volvit sub corde superbus,
Angitur, atque dolet, ratus istis laudibus esse 60
Se laesum alterius. Tibi nunc, Rex inclyte, clamat,
Haud equidem invideo, palmam tibi fata dedere,
Nec mage me cruciat, tibi quod fortuna secunda,
Quodque adversa mihi, nulli vitare potestas,
Namque datur sortem, rerum quam destinat auctor. 65
Ira, dolor, curae torquent mea corda, recusent
Quod parere duces, miles neget esse fidelis.
O quos nostri atavi, vestri regesque potentes
Magnanimi Othmanides duxere ad praelia Martis,
Mundi et subdiderunt molem hanc ingentibus orsis, 70
Vestri ubinam belli mores, vestra inclyta gesta,
Virtutis praeclara viris exempla datura?
Tempora vos vitae duxistis plena labore,
Aestivos soles, hyberna et frigora passi,
Audax vultus erat vobis, et strenua corda: 75
Reddidit alma fides patrio in discrimine fortes,

Vade retro

Vade porro