Audit quas nemo procul urbe e valle reductâ.
Sylva erat annosis plantis, atque aspera dumis, 110
Lucus cui adstabat vitreo circumdatus amne,
Arboreasque comas agitabat leniter aura.
Fraxinus hîc ingens spectanda est, ardua pinus,
Aeria hîc abies, frondens hîc alnus, acerque,
Hîc ilex, ulmus, corylus, quercusque vetustâ 115
Robore brumales adsuetae temnere ventos,
Hoc diversa nemus transcurrunt monstra ferarum,
Subsilit et ramis avium genus omne canorum,
In lucum varios per rivos influit amnis.
Quem Phaebi a radiis frondosa arbusta tuentur. 120
Cogitur unda fluens, stagnum atque excrescit in amplum,
Tempore ubi aestivo Dryades grata otia ducunt.
Eoa huic nemori bellatrix turba propinquat,
Quo vocat aura illam spirantis lene Favoni,
Manantem quaevis sudorem abstergit ab ore. 125
Ad flumen properans medii iam solis in aestu
Huc socias Socolizza audax praecedit euntes,
In luco requiem quaesitum, et talia fatur,
Upilio pecudes gelidas deduxit in umbras,
Ad fontem quisquis ventorum flamina quaerit, 130
Hinc dulces sociae, dum Titan desuper ardet,
Lassae aestu, et curis umbracula grata petamus.
Pratis alipedes pascuntur gramina laeta,
Huc quem sublimem virtus ad sidera tollit,
Vladislave, veni praedam rapturus opimam. 135
Haud tua nos terret dextra, atque exercitus omnis,
Hic cum virginibus bis sex te sola morabor.
Didita per terras pudor o! mox fama volabit
Inlustres matres raptas ante ora fuisse,
Nec te foemineis illas potuisse lacertis 140

Vade retro

Vade porro