Intemeratus honos timet hinc horrentia damna,
Sanctus honos, caelo quem vovi, quemque tuebor,
Nil poenas metuens, ipsique occurrere morti. 335·
At tibi si vires, genitor carissime, desunt,
Ut miseram eripias Turcis raptoribus, oro
Huc celer, huc propera, tibi fors pietate superbam
Hanc turbam dabitur, lacrymarum atque imbre movere,
Fors qui luce carent oculi, niveique capilli 340
Barbaricum excutient illorum corde rigorem.
Aut heu nullus adest, dextram qui tendat amicus,
Me quoque liquisti, genitor, spes una superstes.
Dum sic prosequitur lacrymando virgo querelas,
Torvus acerba tuens ductor sic corripit illam. 345
Iam satis, atque super flevisti, virgo, perennes
Siste tuos gemitus, muta atque silentia serva.
Ast dum Byzanti tendebat ductor ad urbem,
Obvius occurrit celeri pede nuncius illi,
Caesareos iussus portans, quos ille veretur, 350
Nempe morae impatiens coepti quod volvit eoi,
Ductori Osmanus mentem detexerat omnem,
Byzantum hinc illum iussit mora nulla reverti
Unâ cum pulchris, quas legerat ipse, puellis,
Quacumque et nactam Socolizzam voce monere, 355
Secum Asiae Caesar partes invisere vellet;
Nam desiderio flagrabat virginis acri,
Vividus obtutus quem perculit, osque venustum.
Adspectu caperet rursum gaudere beanti,
Nescit et eoas solus discedere ad oras. 360
Cuique hanc sed refugit manifestam reddere mentem,
Et belli coepto curas praetexit amoris,
Consilium retegens ductor sed callidus unum
E fidis mandat, lustret qui pura Polona,

Vade retro

Vade porro