Horreo nec mortem, nisi quod te, dulcis amice,
Eripere haud valeo, quo langues, carcere duro.
Quid prosunt gemmae, quarum mihi copia dives, 15
Si mihi thesaurum rapuit ferus hostis iniquus ?
Aurum quidve iuvat, quid opum congesta supellex,
Si quod me ditem reddit, terra impia condit ?
Quid mihi, quod gentes teneo ditione potentes,
Si tabet captus, qui pectore regnat in isto?
Quid mihi sol rutilans, qui litore surgit eoo,
Si mea lux tenebris absconditur arcis opacae ?
Sed quid aio ? est iugis lux, quâ sol parte refulget.
At prohibent radiis ingentia saxa meatum.
Fortunata tamen, simili quae luce fruuntur. 25
Alite pennâ utinam gelidos penetrare recessus
Esset sorte datum, renuunt quod tristia fata!
Excipite hanc animam vos ergo maenia clara,
Alas cui tribuunt suspiria pectore ducta.
Quid misera at doleo? sunt saxea maenia surda. 30
Sic correpta graves quaestus edebat amore
Bellatrix, levibus crepitantibus aere ventis.
His super e luco vox exaudita propinquo,
Agresti similis modulanti carmen avenâ.
Scilicet ad cantum philomelam dulce ciendo 35
A stabulo pastor nympham adpellabat amatam,
Atque erat hoc carmen. RUMENCA, o dulcis amica,
Quum texere comis iam sese arbusta, viretque
Lucus, succenses mihi curnam sola misello,
Et durum ostendis pectus, speciemque recondis? 40
Agna sequens agnum per pascua gramina carpit,
Subsilit et ramis vicina columba columbo,
Fidum sola fugis pastorem, sertaque tecum
Haud sinis ad fontem nectat, ducatque choreas ?

Vade retro

Vade porro