Singula ubi fulget, veluti Titanis Amazon.
Krunoslava petit tentoria nota coacta,
Moeret enim haud secum rivalem abducere victum,
Sic rata sollicitum posset lenire dolorem, 240
Quo misera ob raptum sponsum torquetur in horas.
Montes quod sperans, valles lustrabat et imas,
Ex quo Sarmaticis Osmanus cesserat agris.
Nuncius utque illi pervenerat arva Podola
Pridem cum coetu Eoam petiisse puellam, 245
Inventura ipsam nullâ regione quiescit,
Alipedem celerans cursum quin calce fatigat,
Decipiturque videns legatum Caesaris Alim.
Irata hinc clamat, Socolizza o, siste, volando
Nostris effugies manibus nedum alite penna. 250
Ast ubi legatum propius cognovit, habenas
Mox adduxit equi, nodosam et sustulit hastam,
Non belli, at pacis signis gens panditur istis,
Scilicet oblongâ quae veste adparet amicta,
Et niveis praefixa tenet quae hastilia vittis. 255
Belligeram a clypeo noscit legatus, et armis,
Queis dira Osmanum in praelia sola poposcit.
Illius meminit celebrata, et grandia gesta,
Atque equitem cursu praestantem mittit ad ipsam.
Qui proprium nomen, caussam et quae inducat adire 260
Sarmaticum Regem, comis denunciet illi.
Progressa hinc celerat bellatrix inclyta, volvens
Mente animi sortem cari explorare mariti.
Dein sistens, roseis pandens atque ora labellis
Legatum adloquitur leni, vultuque benigno, 265
Excipit adsimili illam qui ratione, modoque.
Martia bellatrix duxit suspiria corde,
Lumina blanda licet, pulchra atque ostenderet ora,

Vade retro

Vade porro