Invida at improbitas alienâ laeta ruinâ
Insidias struxit, quis letho occumberet ille; 110
Nam fortem Osmano Karacasum cogere suasit,
Munita irrueret praeceps in castra Polona
Fato debuerant Turcarum exercitus omnis
Deleri, heroes caderent quum fulmina belli.
Solus in adversas irrupit sponte phalanges, 115
Disiecit, fregit, stravitque obstantia septa,
Dum super hostiles cecidit confossus acervos.
Si tres nostra viros habuissent agmina tales,
Odrysia haudquaquam, memorarem damna Polona,
At manet aeternum decus illum, et gloria lethi, 120
Nam Vladislavi dextrâ fuit ipse peremptus.
Ocyus intorto falco secat aethera telo,
Falconem ast avium superat regina volatu.
Fatalis campus! memoro dum tristia facta,
Cogor victores hostes extollere laude,
Illos haud equidem, sed quae sibi maxima merces,
Luce et candidior, virtutem ad sidera tollo.
Ad loca nunc redeo, quae nostrae habuere cohortes.
Mons ubi planitiem declivis terminat, illic
Conspiciendus erat Princeps Bithinidis almae; 130
Quas secum duxit, gentes dimiserat illi
Brussa, Angora, Sivas, Maras, Amasia, Ozyris.
Sub duce quaeque suo urbs, cunctis dux ille supremus.
Ferratos tubulos gestabant agmina fida.
Sexaginta virûm Natolia millia misit, 135
Caesare pro magno vitam finire parata.
Colchidis his iuxta posuit tentoria Princeps,
Inde sequebatur Syriae dux clarus opimae,
Millenos equites armatos cuspide, et arcu
Vim contra hostilem metuendus uterque trahebat. 140

Vade retro

Vade porro