Pectore, nunc degunt et patria tecta tuentur,
Martem quemque putes, hominum dum forma manebat,
Illyricisque furiit inimica potentia terris
Antiquos populata patres: nunc blanda verendos
Vox resonat Superos, superis nunc lene refulgent
Ora iocis, tacitasque fugant in nectare curas.
Tantum habet illyrico coelum de sanguine lucis."


„At modo quid nostros, hominum Superumque satoris,
Sistitur ante oculos? Eheu, quid saeva tulere
Fata meis, quos ante alios hac sede reponi
Decrevi Illyrides, et magno in pectore magnum
Cor animumque dedi, sortis ne tela timerent?
Non satis est sceleris, quondam potuisse videre,
Barbarus ut campis ferro bacchetur et acri
Parthus equo, rigidumque furens Acheronta beatis
Seminet Hunnus agris, nec vindice falce venenum
Exsecuisse hominum, et stygias misisse sub umbras,
Aeternas umbras Erebi noctemque profundam?
Marsus qualis aper latebris elapsus agente
Longaeva esurie, teneros dum vadit in agnos;
Sanguineas faucum frendens recludit abyssos,
Fulmineique minas iactant et funera dentes,
Dum timidus proprii vindex, stat pastor, et ingens
Portentum miratur iners spectator, at illud
Dentibus et furiis totum discerpit ovile:
Sic vos Illyridum sicco, fera numina, Parcae,
Lumine spectastis longos sine fine labores,
Dum furiosus agros, homines populatus et urbes
Tartarus horrendam sparsit super omnia mortem."


„Nec mala longa cadunt, variant mala pristina tantum,
Dum patriae titubant Musae maria omnia circum
Fluctus per medios ubi nil nisi pontus et aer,

Vade retro

Vade porro