Interea Christi Miles digressus ab Urbe
Tecta petit Dioclis. Juvenili laetus in ore
Pulcher Anastiades divino flamine plenus
Optatoque inhians coelo, ceu mane sereno
Sol nitidus Bebii surgit cum vertice montis
Incedit placidus, nova munera corde volutans.
Nam virtus, pietasque simul recreatque fovetque
Internos animi motus, ad grandia dulcem
Erigit et mentem, divinaque praemia poscit.
Ipse viam calcat solus, collesque relinquit
Hinc inde arboribus laetos, turresque propinquas
Jam cernit, murosque altos, arcusque potentes.
Ingreditur portum tacitus, plateamque decoram
Adspicit atque dolens spernit simulacra Deorum.
Jam Dioclem obsequio spectat, longamque salutem
Augurat, at temnit rabiem, vultumque minacem.
Caesareo orbatus sceptro, frontisque corona
Ipse 1 hortos recolit, terram partitur, et altis
Sepibus obcludit circum, rastroque reformat.
Semina tum mittit, spargit tum fluminis unda,
Foecundum transponit olus rapasque tenaces,
Lactucasque albas. Gaudet longo ordine poma
Ponere cum ficis, vites oleasque virentes,
Inserit atque piros, nucibus tum persica jungit.
His super interdum sylvam quae proxima frondet
Adscendit ; lepores timidos, multisque capellas
Insequitur canibus, telisque et cuspide longo
Percutit, optatam referens cum carmine praedam.
At frustra menti quaerit solamina, dirus

Vade retro

Vade porro