Joseph Ciobarnich, piis parentibus natus est Macarskae, Dalmatiae oppido, die 16. Martii anni 1790. Jam puer, clericali militiae adscriptus, domi sub peculiari praestantissimorum virorum cura, primam habuit institutionem; deinde in celeberrimo Seminario patavino (1802-1814) integritate morum, foecunditate ingenii, ecclesiasticae disciplinae obeundae alacritate, in addiscendis scientiis litterisque praecipue vero latinis et graecis studio, fere omnes alumnos antecessit.

Die 19 mensis Junii anni 1814, sacerdotio initiatus, magistri munus strenue obivit Patavii, Macarskae, Jaderae et Spalati. Qua in civitate praeprimis (1825) c. r. Gymnasii rector, verbo et exemplo per plures annos maxima laude praefuit; semper vultu hilari, imitator Josephi Calasantii, ad mores studiosae juventutis componendos omnem movere lapidem studuit, ut magis et magis quisque ex publica institutione maxima incrementa perciperet, nec non undique praeceptis Religionis sancte ac juste imbueretur.

Impiger doctusque antiquitatum investigator, fuit (1832-1842) c. r. Musei spalatensis rector et ordinator.

Cathedralis Ecclesiae Spalatensis anno 1832 canonicus honorarius, deinde anno 1834 canonicus praebendarius, per octo annos parochiale munus, decani et inspectoris scholastici officium simul conjungens, pater pauperum, amicus ac fere sodalis inter subjectos et aequales, praeclara dilectionis, prudentiae et fraternae charitatis specimina praebuit, adeo ut omnes eum maximo honore ac reverentia prosecuti sint.