Per fora perque vias tortor dirique ministri
Mille necis formas instituuntque rogos.
Hic inter flammas vinclis constricta cremantur
Corpora, ferratae dilacerantque rotae.
Colle super tractos truncat furibunda bipennis,
Navibus et vinctos fluminis unda rapit.
Suspensi laqueo cellis moriuntur in imis
Vel circo dantur praeda jocusque feris.
Et tibi Petre 23 caput cecidit cervice revulsum
Aeternas fidei qui mihi tradis opes.
Eja oculi deflete mei, lacrymisque rigate
Dum patria innocuo sanguine terra fluit.
Quid loquor! haud lacrymas sed dulces fundite sensus
Et date laetifico nunc nova signa sono.
Felices Christum licuit queis morte fateri,
Et clade optatam pandere ad astra viam.
Et vos felices dira inter proelia nempe
Coelestis subito ros levat omne malum.
Neve catenarum crudelia vulnera passi
Integra dum sedem mens videt aetheream.
Mens inhians coelo, Dens unica cura volenti
Et gladios sprevit, probra, flagella, rotas.
Culparum finis mors est finisque dolorum
Et cessant vestra quaeque pericla nece.
Vos patiens calcastis iter per tela per ignes,
Hoc iter ad summum vos docet ire Patrem
Est coelum patria aeternis fundata columnis
Urbsque Dei supero vos capit ipsa sinu.
Vulnera vestra tulit Christus mortemque subivit,
Et dolor extremo funere nullus adest.
Ac veluti in sylvis spoliatus fure viator
Externas perdit corporis exuvias:
Artus qui perdit, mentis tunc perdit amictus
Nec sentit poenas, damna nec ulla videt.

Vade retro

Vade porro