Quos natura mihi cognato foedere junxit?
Talia dum refero plorans, quo cella recessus
Vasta tegit velis, surgit furibunda puella 19,
Grandi voce sonat flammantia lumina volvens:
Promissam Herculio cernis saevissime sponsam!
Carcere me clausit pressit squalore flagellis
Ille tuus tortor: sceleratam ponere ad aram
Thura jubet: subito simulacrum vulnere praeceps
Procumbit validoque ignotae robore dextrae
Longius abripitur disectum in turpia frusta.
Mi caput obtruncat gladius: tu sanguine gaude,
Barbare ; quam sociam cernis teneramque parentem
Extorrem patriae et crudeli morte peremptam
Anxiferas inter curas tua jussa tulere.
Haec animo memorans diri nova damna doloris
Expertus, pavida ac terrent suspiria mentem.
Ipse metus inter frustra depellere tento
Tristitiae fera spectra meae: gravioribus adstant
Vulneribus caesae nigra sub imagine formae
Luridaque ante oculos circum spectacula surgunt.
Nam videor media Nicomedis 20 in urbe sedere
Excelso fulgens solio dum ducitur agmen
Christiadum: specto gladios, dirasque secures
Atque cruces, structosque rogos, taedasque facesque
Scorpionesque simul diro cum pectine serras.
Hinc alios video truncatos ense, vel altis
Infixos crucibus, flammisque ad ligna cremari
Exustos facibus, flammata in stagna remissos,
Per fora, perque vias serris vel pectine sectos.
Mente volans pavida spumantem sanguine multo
Aspicio Tiberim, fusam per compita passim
Carnificum turbam diris vexare flagellis
Jam vinctos homines, graphiis discerpere acutis
Et circo in medio laceratos ungue ferarum.

Vade retro

Vade porro