Forte velit JOSEPH nostris succurrere votis,
Qui sua de coelis Jubila laeta canit;
Ipse etenim visus mihi verba referre tenoris
Idgenus ex adytis gratificans tumuli:
„Tristia non unquam vobis mea Fata recurrant,
„Vita etenim coepit, vix bene desierat“
Et merito; vivit prosper, cyathis satiatus
Nectareis inter Numina sacra Poli:
Purpureis gustat labiis coelestis odorem
Ambrosiae, vitae praemia digna suae.
Eius namque decus vitae, decus omne laborum
Encomiis plenis quis celebrare queat?
Vix si docta Minerva suis stipata Camoenis
Adsit, vel Phoebus flexilis oestra movens.
An non virtutes Eius censere per omnem
Retro actam vitam velle, perinde foret,
Frondes ac nemorum latae telluris ab axe
Dinumerare, vel ut sidera cuncta Jovis
Hoc testatur enim secreta fides cunctorum,
Qui fatis functi pectora corde gerunt:
Ut quid enim mitis resonat de montibus Echo
JOSEPHUM plorans, voce polos penetrans:
"Discessit JOSEPH Magnus virtutibus, - - Agnus
Quem recipit clemens, cuius erat pia - - Mens.
Coelicolis iunctus gaudet num Numinis - - audet
Luce frui, soli cui decus omne - - Poli?"
His satagens magnas censere Viri recolendo
Virtutes, fuerant quae sua dona sibi.
Ergo nihil verbo superest, cur lugeat ipsum
Quisque comis passis vociferando gravis:
Namque utut a nobis discesserit usque tenebras
Corpore; verum animo candidus hic superest;
Hic superest virtus constans super aeva perennans,
Facta benigna nitent, ut decus omne Viri.

Vade retro

Vade porro