Mamurrae derisores mentis bene sanae
Censeret quisquam, atque ejus distare furori;
Praesertim audisset pressa qui voce loquentes.
Desipit ut parva in re, et fallitur egregius vir!
Heu quaenam est ratio! Verum hic mihi contigit illud,
Insanos inter geminos quod dicitur olim
Cuidam evenisse. Insanus narrabat amici
Morbum, quod sese Indorum Regem esse putabat,
Poscebatque coli Eois ut Regibus est mos.
Quae si vera forent, mene, inquit, quaeso, laterent
Usque adeo, Regis qui sum unus filius Indi?
Nam postquam a docta aufugit Mamurra taberna,
Sermones idem de Gallis, deque Britannis,
Vesanae lites, et vociferatio multa,
Cum par consensus nulla altercantibus in re,
Sed capitum qui esset numerus, foret et studiorum.
Forte tacens obscura in sede latebat Ofellus
Hiscere nil audens, verum, ut nemo magis, ardens
Resagitare novas, bellorum et discere casus,
At mentem dubitans ostendere, ni prius anceps
In praeceps egisset utramvis alea lancem,
Certa sequi, atque a sorte optans decernere causam.
Hunc ut forte latentem agnovit in angulo Avitus,
Elabi te posse mihi frustra, improbe, speras:
Nunc ventum ad verum est, ait. Haud te nota juvabit
Calliditas. Memini bene: praeteriit triduum illud,
Orati prece quod multa concessimus ultro,
Consilia ut posses recte componere tecum,
Et partes legeres certas, quaecumque placerent,

Vade retro

Vade porro