SATYRA II. PLATO
Si qua iterum, Cynicos inter lux prima, Menippe,
Remigium alarum praepes tibi sumere detur,
Et lunam atque ipsum rapide transcurrere solem,
Et Jovis ad solium medio consistere Olympo,
Suppositae circumspicias unde aequora terrae,
Montesque, et pronos summis de montibus amnes,
Non tu Philosophos sapientem pascere barbam,
Non sylvas Academi, argutaque somnia Stoae,
Neu temere Metrodori atomos volitare per hortos
Curares quidquam. Longe majora tuenti
Excuterent merito risum salsosque cachinnos.
Nam nunc nemo fores vetitas effringit ephebus,
Nec belli causa amplius est Venus: ipse resedit
Jampridem furialis amor, frigetque libido.
Mortales alios, alios, mea tempora, mores
Narro tibi: mixtos juvenes, mixtasque puellas
Castos exercere, Platonica somnia, amores.
Ferte rosas citius, manibus date lilia nostris,
Purpurei spargam meritos ut floris honores,
Atque his accumulem felicia saecula donis,
Quae cum fele putant mures impune vagari
O vere sani felicia saecla cerebri!
Femineas igitur mecum si forte cathedras

Vade retro

Vade porro

---

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].

---