Aetatis primae doctores atque magistri.
His non deterior vates Venusinus, in arte
Quid posset, docuit, convivia dum parat ille
Rusticus urbano muri mus, plenaque vulpes
Dum prodire cavo non quit, quem macra subisset.
Horum a principiis ad tempora nostra perenni
Annorum serie neglecta est fabula, acuti
Donec Fontaeni consurgeret aemula virtus,
Quam generosa tulit felici Gallia partu,
Gallia doctorum mater fecunda virorum,
Quae potis et socco scenam et calcare cothurno.
Post hunc nonnulli, quorum haud ignobile nomen,
Ad Tamesin Gaeus, Tuscum Pignottus ad Arnum
Par opus aggressi miseram fecere ruinam;
Nec pulcrum ingenium, numerorum aut mira venustas
Profuerunt quidquam, rerum nec lucidus ordo.
Nam semota nimis vulgi a ratione sequuti
Naturaeque ipsi non responedentia rectos
Haud bene restituunt exempla per invia mores,
Nec mala naturae designant, sed quod ab arte
In vitam invectum est, melius comoedia possit
Quod risu, aut mordax satyris purgare Thalia.
Inde fit, ut possint (fateor) scripsisse libellum,
Quem legat in media Lais formosa Corintho,
Dum nugatores inter vult docta videri.
Verum a natura deflectunt no secus, atque
Qui speculatus avem ramo super arboris auceps,
Trajicit explosa frondes, vurgultaque glande;
Ales at intactis volitans exterrita pennis

Vade retro

Vade porro