Protinus eduxit, penitoque in corde locavit,
Mutuus in nobis unde aleretur amor;
Dissimilemque ideo simili sub corpore formam
cognata instruxit mente, animique pares
Ingessit sensus, atque ignea semina flammae
Alte in femineo pectore seposuit:
Et dedit alterius potuisse agnoscere quidquid
Mens animi cuperet, vel mage non cuperet.
Hoc tamdem exoritur vivendi mutua pacto
Conditio: hac alii conditione dies
Incipiunt tamdem humanae procedere genti,
Vitaque non parvis ire sub auspiciis.
Praeterea omnigeno cum hominem exsuperare decore
Omnia pervellent cetera saecla Dii,
Illum etiam specie cohonestavere venusta,
Ut quasi naturae flos foret, atque oculus.
Hinc variae natura potens sub imagine formae
Humanis adeo lusit amabiliter
Vultibus, et tantos Venus alma afflavit honores,
Atque ipsae tantos contulerunt Charites.
Omnis in haec inhians longi spem potat amoris
Gens hominum, et primis illecebras oculis
Omnis amans hausit: pulcraeque est gratia formae
Humanum potuit quidquid amore genus.
Inde voluptatum sensus, sensusque malorum,
Quo datur alterius gaudia et illecebras
Sentire, atque animi curas partirier omnes,
Alteriusque pie condoluisse malis;
Inde chorus virtutum omnis, concordia felix,

Vade retro

Vade porro