SATYRA X. EPISTOLA
Carmina si vates nonum premeremus in annum,
Sanior ut ratio, inconsulti et fama poetae
Flagitat, alta tibi per me servare liceret
Otia, nec te nunc noster turbaret Apollo.
Sed nosti, vatum genus ut sumus omne, ubi cordi
Scribendi versus illud tam dulce placensque
Irrepsit vitium, stimulosque potenter adegit,
Quos nulla ars, et nulla umquam sanaverit aetas,
Scribimus extemplo vates Venusinus, egoque.
Unum hoc dissimiles, quia scribit Horatius, omne
Aevum quod vincat, nos, quod piper ambiat, et sal.
Sed neuter potis est naturam expellere nostrum.
Ignosci hoc aequum est: non vates arma movemus,
Non caedes facimus, tantummodo scribimus. At tu
Forsitan exspectes priscis audire Camenis
Dignum aliquid, mentemque meo recreare libello,
Barbaricos inter populos dum degis et urbes.
Non sum qualis eram quondam, cum Brattius, et tu
Alternum nati numquam disrumpere foedus,
Cycnaeoque pares curam depellere cantu,
Docta vocabatis Latias ad plectra Sorores.
Tunc ego non impar dictus colludere vobis,
Tunc nonnulla inerat numeris quoque gratia nostris,

Vade retro

Vade porro

---

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].

---