SATYRA IX. BACCHANALIA
Jam longae incipiunt tamdem decedere noctes;
Brumaque diffugiet cito: jam redit ebria Bacchi
Turba, redit senior pando Silenus asello,
Ille scypho illecebras alacer praevertere pleno.
Pone patres titubant: titubat plebs pone sequendo
Cetera. Jam parvos omnis matercula natos
Imposita mittit larva invisisse propinquos,
Non minus illa aliis fore, quam sibi, credula pulcros.
Quin etiam octavo experrectus denique lustro
Cereus Endymion processit, seque procellis
Inseruit temere, non canos vertice crines,
Neve reformidans humeri curvamina lati.
Maecenas, ego quid faciam? juvat ire, togaque
Protinus horrificos mutata sumere vultus,
Annuaque immixtum turbae explorare Quiritum
Gaudia, spectatoris more modoque, latenter
Qui irrepsit. Quidquid videam dicemus aperte.
Obduxit vultum, et dempsit persona pudorem.
Ancillae e scripto recitant mala carmina, quae illis
Externus scripsit nostro sermone poeta,
Nec numeris sibi, nec recto constantia sensu.
Jam video totam prima sub nocte Suburram
Huc illuc Circo, atque via discurrere sacra,

Vade retro

Vade porro

---

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].

---