Haec fuit urbani Romana Thalia Terenti,
Scipiadae res digna stylo: Venusina colorem
Praetulit hunc furtim, atque exemplo est pagina cunctis.
Phyllida, Calaudinam, dixique Lycorida, et Aeglen,
Ne appellaretur Sempronia, Polla, Catulla.
Sed quid sunt Phyllis, Claudina, Lycoris, et Aegle?
Illud idem, Chremes est quod scenae, Phormio, Davus.
Quo venit et delator, et omnis servus, avarusque
Omnis: jure mihi meretrix celetur eodem
Nomine, ineptorumque nimis studiosa puella.
Fallitur hic nemo cordatus: tu mihi tanti
Indocte obtrectator, non es, ego ut tibi scribam.
Si res ipsa minus tibi, vel quia parva, probatur,
Vel bona materies Satyra quod tangitur acri
Immerito, laudari, aut certe digna sileri,
Nescio quid tibi nunc oculos male fascinat aegros.
Stultitiae ante aram cum tot curamus inepta,
Atque in tonstrinis Europes fata movemus,
Cum peregrinamur nihilo sapientius, ac si
Vere grues validis tranarint aera pennis,
Absurde cum philosophamur, et esse videri
Cum volumus docti, sed pravi intus, vel inertes,
Haec tu parva putas? Musae his decernis honorem?
Et tamen his vitae totius vertitur error.
Cum legit historias Pholoe peccare docentes,
Cum scribit Claudina, Lycoris flava disertum
Vatem cum alloquitur, vitro cum Phyllis et Aegle
Illacrimant; cum vana viris, et vana puellis
Vita agitur, salse et possim ridere facete,

Vade retro

Vade porro