Frigidaque est virtus. Pater olim vatis Horati
Sic natum instituit secum omnia circumcursans
Ostia, et exemplo praemonstrans digna caveri.
Fecerit haec si quis, potius, me judice, perdat,
Quam recti falsa sub imagine servet alumnum.
Rectius a teneris tu sane turpia celes.
Neve novam imbueris testam sapienter aceto.
Qui scit, an in pravum natura, et mobilis aetas
Non potius secum reputet? Proh! Quanta voluptas
Est vitiis si fama, valetudo, bona, vita,
Gloria queis emitur, mutantur amoribus, atque
Luxuria, et ludo! Haud dubie hic latet illecebra ingens.
I, monitor, vale: ego, ut dederit se occasio primum,
Experiar. Qui tunc revoces, retrahasque ruentem?
Nec vitiis sine magnis vixit Horatius. Ad nos
Immortalia pervenere poemata vatis.
Maxima sugilles igitur si opprobria rerum,
Aut magnum exitium integris hoc, quod mihi jactas
Tam vehemens, Satyrarum opus afferet, irrita sive
Torquebis jacula in sontes, quibus aerea frontem
Muniit et pectus triplici lorica metallo.
Hae sapiunt Satyrae Boeotica regna: ego Athenis,
Vatisque indignas puto naso, et corde periti.
Quas ego si coner tractare, absurdius errem
Immemor ipse mei, prima quid fronte libelli
Proposui, nomenque feram scriptoris inepti,
Vani, et mendacis, sibi qui contrarius ipsi,
Cogitat urbano dum risus carpere flore,
Vulnera sanguineis potius dat agrestia telis.

Vade retro

Vade porro