Uno de nido vetulos, notosque columbos,
Romanus veniet Cosintius: ille Vitruvî
Aedificare ad normam, et respondere Sabini
Doctus ad exemplar de jure: aderitque disertus
Higia, quem medicae prorsus sapientia multa
Artis humo tollit, doctrinaque, sed nihil aeque ac
Simplicitas animi, et praesens in pectore candor.
Nuper rure redux veniet Betondius acer,
Et bonus agricola, et caesa bonus helluo porca:
Cultor at egregius Sophiae, censorque leporum
Atticus, auriculas bene Grajum factus ad unguem.
Accedent, suaves animae! Appendinus uterque
Alter ob historiam, Euelidaeas alter ob artes
Nobilis, at dignos Musis et Apolline cantus
Ore movere pares. Lepidam coenantibus ex re
Ferrius interea fabellam narret ad illum
Germanum Phaedri, castigatumque saporem.
Seria rumpentur risu, cum plurima passim
Accipiet, reddetque catus dicteria Marcus.
Nemo foras dicta efferat: auribus omnia tritis
Commisisse licet, dicenda, tacenda locutos.
Jamque gradum celerare, viamque vorare memento.
Sed quaenam nostra excipiant te fercula mensa
Primum audi, ut si quid fortasse placet, quod omisi
Imprudens, monitus facile doctusque reponam.
Externas non nostra dapes, peregrinaque praebet
Instrumenta gulae diverso a littore mensa.
Nulla coquum mihi, nec structorem Gallia misit.
Non ego uti Galli, sed coenet ineptus Iolas

Vade retro

Vade porro