Ro: Hic verba sub numeros attentat cogere
Proluit et ora musicis liquoribus.
Poesin horrent alii ut morbum Gallicum.
He: Immo Hercle vero uti fauces Acherontias.
Ro: Merces plaerunque solvitur tenuissima
Quae vix sufficiat uni alendo servulo.
He: Quae vix sufficiat uni pascendo cani.
Ro: Nemo vigilias reputat quas illi ferunt.
He: Nemo ob beneficia quas debet agit gratias.
Ro: Quem miserum cernis hunc magistrum noveris.
He: Verum quid nos loquendo laceramus diem?
Quando latrones illos accusabimus
Ut polliciti? Nimis reperimur languidi
In caussa doctoris nostri. Quin iudicem
Adimus recta? Ro: Sane adeamus – en fores,
Modo ipse prodit et nobis fit obvius,
Nil potuit opportunius. Acaci bone
Iudex salve! He: Iubeo virum iustissimum
Nostrae urbis! Ac: Et vos salvete humanissimi
Adolescentes! Quo properatis, quo vos pedes?
Ro: Ad te ipsum ibamus. Ac: Ad me? Quae necessitas
Adegit? Nunc mihi exoritur suspectio
Alicui e coetu nostrorum esse datum malum.
Ro: Res magna est Acaci, nec aberravit procul
Suspicio, nam doctor noster Sophronius
Hodie verberibus est caesus gravissime.

Previous page

Next page