Ro: Fiet quod oras. – He: At ego fieri non sinam.
Ro: Nec ego Hercle. He: Quid igitur aiebas vah callide?
Ro: Tristitiam afferre dictis asperioribus
Non ausus eram homini omnium mitissimo,
Novos ne dolor ad pristinos accederet.
He: Laudo consilium. Ro: Conditio miserrima est
Docentium, exemplo unus sit Sophronius:
Hi sive paucos numerent sive plurimos
Discentes, semper plures invenias malos
Moribus agrestes, ingenio stupidissimos
Bardos. He: Truncos. Ro: Et stipites. He: Et caudices.
Ro: Bobus pascendis aptiores. He: Et asinis.
Ro: Hi praeceptori proh quantum negotii
Facessunt, quam miserandis divexant modis!
Monenti obmurmurant. He: Inviti obtemperant.
Ro: Non sunt quieti. He: Fabulantur affatim.
Ro: Carent libris, carent calamis, charta carent,
He: Omittis multa: atramento et cerebro carent,
Carent pecuniis quia perdunt alea,
Carent amictu quoniam opponunt pignori
Quando in crumenis nidificant aranei.
Ro: Quam magnus est praeterea doctorum labor,
Ingenia regere tantopere dissimilia,
Maxima inaequalia reddere aequalissima.
Hic celer est satis, at ille apparet tardior,
Ille ingenio, iste iudicio, ille memoria,
Hic diligentia praecellit caeteros,
Delectant hunc Latinae, hunc Graecae litterae.

Previous page

Next page