14. In obitum Patris.
Care Pater, teneris qui nosmet ab unguibus inde
eduxti, ut columen fractus habere queas,
quum mihi spes esset, quum te sperare iuberem,
tolleris, incredulo haec fata futura mihi.
5 Lugebam, et merito, sed iam vixisse nequibas;
vires languebant, debile corpus erat.
Sex denos, lustrumque super, numeraverat annos
Atropos, ut voluit scindere fila tibi.
Vixisti placidus, placidoque obiisse licebat.
10 Mortuus es, mihi sed, Luca, perennis eris.

15. [35] In Macrum.
Odas cum legeres nostras, Macer, ipse putabas
nil Elegis nostros tunc potuisse modos.
Sed cum proferrem, quae dudum iam ante canebam,
credideras. Istud quid, Macer, esse volet?
5 Barbita Terpsichores, nervos qui prendere Phoebi
norit, non Elegos scribere posse putas?

In Invidos.
Improbe, quid foedo Vates livore lacessis,
non scis hoc Superis displicuisse nefas?
Cultores divum Vates sunt. Laedere pergis
vatem? Fulmineum vis temerare Iovem.
5 Iupiter Aonidum pater est, protector Apollo:
fulmine vel iaculo ne feriare, cave!

17. In dynastiae Oplavnensis ruinam. 1
Patria, quae Turca pulso florebat avita
culta manu, cupida nunc miseranda ruit.
Adpulsi peregre hanc seni pressere dynastae,

Vade retro

Vade porro

---

Katancic, Matija Petar (1750-1825) [1791]: Fructus autumnales, versio electronica, 948 versus, verborum 7599, ed. Tomo Matic [genus: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [numerus verborum] [katancic-mp-fructus.xml].

---