(1) Admonitus, inquit Plutarchus, ab oraculo Delphico fuerat Hesiodus, ut Nemeam fugeret vitaretque, quumque ipse intelligeret id de Nemea Peloponnesi, venit imprudens in Oenonem Locridis, ubi templum erat Iovis Nemeaei, ibique mortem invenit, sepulcrumque. Orchomenii autem, qui acceperant ab oraculo non prius pestem, qua afflictabantur, cessaturam, quam Hesiodi corpus Orchomenum deportaretur, diligenter inquisierunt a Locris occultatum, deprehenderuntque teste Pausania indicio non hirundinis, ut legit Fabricius et Menagius, sed cornicis, ut constat auctore etiam Luciano Samos. in emendatiore vita Pellegrini. Elogium vero illud graece passim legitur; dabo solum latine:

Ascra quidem patria est foecunda, sed ossa perempti
Rapta equitum longe servat humus Minyum,
Hesiodi, cuius fama it sublimior inter
Spectatos aequo iudicio Sophies.
De qua Hesiodii corporis translatione illud etiam Pindari:

Salve et pubescens, salve et bis nacte sepulcrum,
Hesiode, ante alios laude micans Sophiae.