Aurea prima virum gens est sata munere magno
125 Caelicolum, quum regna polo Saturnus haberet,
Vivebantque deum vitam, nullumque laborem,
Aerumnasque graves laeta inter gaudia mentis
Noscebant. non ulla aderat vis dura senectae,
Sed pedibus semper similes manibusque vigentes
130 Vna epulas passim viridanti in gramine strati
Inter se laeti curabant; turbine ab omni,
Curarumque aestu secreti, disque beatis
Dilecti semper crescentia poma videbant
Arboribus pendere suis victumque parare.
135 Nec minus et domiti placido ceu lumina somno
Linquebant dulces animas, et fata subibant
Omnigenum post ditis opum longissima vitae
Gaudia. nam tellus ullo sine semine foetus
Sponte sua foecunda prius dabat ubere gleba

illa incredibilis deorum turba, qua caelum, graeci potissimum, impleverunt.

124 Aurea. prima etc. Haec illa aetatum variarum enumeratio, de quibus interpretes antiqui recentesque tot tantaque commenti sunt. Otio abuterer, si quid adderem. Hesiodus incipit ab aurea aetate: qui homines in hac vixerunt, post mortem dii facti sunt aut quidam benefici genii, illisque cura demandata homines custodiendi, iudiciisque praesidendi, quod regium est. Quid vero de illa aetatum divisione, quae fertur et a Sybilla facta, dicendum? Quaecumque ea sit, nihil profecto habet commune cum hac hesiodia. Vide Fabricium in Graec. Bibl. lib. I cap. 30.