Et mage certantem sibi lectos iungere amicos,
Servare et iunctos omnibus illecebris?
Tu mihi magnanimae reserasti limina Matris
Nullis florenti laudibus aut meritis;
Tu dignum Augustae fecisti munere dextrae,
Quum primum nostro nomine Moeoniden
Illi offerre ausus de me es bene multa loquutus,
Queis spes affulsit certa patrocinii
Nec sterilis nec parva: a te sunt omnia primo
Commoda, sunt nobis omnia nata bona;
Et venient maiora, animum ni lusit Apollo
Saepe mihi de te grandia pollicitus.
Quamquam ego quid cupiam maius? non divitis auri
Me sitis, aut agitans excitat ambitio.
Talia, quos ridens tollit fortuna, sequantur;
Non ego, qui didici parcus amare modum,
Virtutique magis, caecae quam fidere divae,
Quae levis assiduas versat agitque vices.
Mi sat erit, liceat si quando carmine digno
Ingens Austriadum tollere ad astra decus,
Matris et Augustae magnum vulgare per orbem
Largificum et nullis casibus edomitum
Illum animum, late quo splendet ut aetherius sol
Spicula virtutis clara procul iaciens
Omnigenae, oceani trans vasti litora ad usque
Terrarum extremos parte ab utraque polos.

Vade retro

Vade porro