Ut vites conferre manum. nam viribus ille
Te vincit longe, natuque est grandior, etsi 220
Esse parem jactas tu te illi scilicet, horrent
Omnes quem pavido tremefacti pectore divi.
Indignans gemitu; Neptunus talia reddit:
Nam quid ait? tantumne animis tumet ille superbis,
Cogat ut invitum, sibi, quanquam fortis, honore,
Quem tamen esse parem novit? tres nam sumus orti
Saturno fratres, Rhea quos veneranda creavit.
Ille, et ego, tristes et Pluto qui regit umbras
Tres rerum et summam in partes divisimus omnem.
Cuique sua obvenit pars aequa forte; profundi
Regna mihi pelagi, Plutoni horrenda sub imis
Caligo terris, caeli domus aethere in alto
Ampla Jovi. tellus, tractusque ingentis Olympi
Nunc quoque communes post tempora longa supersunt.
Ergo Jovi nil est cur vivam obnoxius: aequus
Me sinat; atque habeat placide, quae tertia cessit
Tunc, sibi regnorum partem: nec robore quanquam
Magno est, ignavum veluti, me territet ille
Sed natos dictis natasque minacibus ultro
Incessat potius, genuit quos ipse, jubentem 240
Queis audire patrem, dicto et parere necesse est.
Talia Neptunus; contra Iris talia: mene
Istaec dura jubes, Neptune, atque aspera fatu
Ferre Jovi responsa? an, verso pectore, mutas
Dictum aliquod? flecti non raro versa bonorum
Corda solent; nosti et, natu majoribus adstent.
Ut Dirae, ac vocem faciles nutumque sequantur.
Tum sic caerulei rector maris: O dea, dicis
Vera istaec; bene habet res et se, mente sagaci,
Quid deceat quid non, cernit cum nuncius: atro: 250

Vade retro

Vade porro