Heic superis multo gravior majorque coorta
Ab Jove confestim summo foret iraque, et atrox
Flamma odii; metuens cunctis at sede Minerva
Exsurgens subito e celsa, primum evolat extra
Vestibulum; atque dei galeam de vertice ahenam,
Deque humeris clypeum detraxit; cuspide et hastam 160
Aerata dextraeque extorsit, limen ad altum
Sepositam et statuit; verbisque ita fatur acerbis:
O vesane, excors, male perdite, num tibi frustra
Sunt aures? periitne omnis tibi mensque, pudorque?
Non audis, narrat quae Juno candida, ab ipso
Illa recens digressa Jove? eheu tristia, frater,
Tuque prior vis multa pati, ac remeare coactus
Vi dura caeli ad sedes; et grandia nobis
Ferre mala, atque omnes ingenti perdere clade.
Confestim Danaos linquet Troasque superbos 170
Nam pater, ac veniet nobis iratus; Olympo
Et dabit ingentes turbas, fontesque furore
Percitus, insontesque una raptabit. ademptum
Ob gnatum irasci nunc ergo desine, multi
Longe illo manibus meliores vique, vel ante
Sunt caesi, vel post caedentur; nec queat omne
Eximere humanum morti genus ulla potestas.
Haec ait; ac Martem consueta in sede locavit.
Interea Juno tectis Phoebum evocat altis,
Atque Irin, superūm quae fert mandata per auras;  180 
Compellansque ambo celeri sic ore profatur:
Ad sese in Phrygiam vos Jupiter ocyus Idam
Ire jubet, coramque audire, ac discere, mandet
Quid fieri. celerate viam, ac parete jubenti.
Haec ait ante fores: intro dehinc Juno reversa,
Aurato sedit solio, festinus Apollo,

Vade retro

Vade porro