In CroALa inventa

Arma; duas manibus quassabat fervidus hastas.
Nec quisquam auderet, portae cum se intulit altae, 540
Obvius ire, deos praeter, nec sistere posset.
Acres igne micant oculi: tum, versus ad agmen
Iliacum, clamans hortatur scandere murum.
Nec mora festinant jussi. pars ardua septa
Transgreditur, portae pars magna infusa patenti
Irrumpit. Danai trepida formidine curvas
Diffugiunt versi ad naves, et litora cursu
Prima petunt: magno miscentur castra tumultu.

HOMERI ILIADOS LIBER TERTIUS DECIMUS.
Jupiter Argivis ut puppibus Hectora, Troum
Et pubem admovit, durum hos perferre laborem
Aerumnamque illic sivit; longe ipse nitentes
Inde oculos vertit Thracum ad Mavortia regna,
Et Mysos, bello durum genus, Hippomolgos
Et tenui laetos victu, servantior aequi
Nulla quibus gens est. Horum defixerat oris
Lumina; nec Trojae campos, Phrygiumque tueri
Litus erat jam cura: deūm de gente putabat
Nec quenquam auxilio venturum in praelia Grajis, 10
Aut Teucris. Fratrem versum illuc ocyus alti
Sensit Neptunus maris arbiter; ut procul acrem
Spectabat pugnam, et certamina dura virorum
Ille Sami tacitus residens in vertice summo
Threïciae; unde omnis late simul Ida videri,
Trojanaeque arces poterant, et classis Achaea.
Illic nempe, mari digressus, rupe sedebat
In celsa, Danaos miserans, quos Marte videbat
Sub Phrygio domitos; fratrique iratus acerba
Mente Jovi. aërii praerupto a vertice montis 20
Ergo ruit gressum celerans. juga subter euntis
Neptuni pedibus late montana tremebant,
Et nemora, et silvae. ter gressum extendit; ad Aegas
Pervenit gressu quarto; maris alta sub imo
Tecta ubi sunt regi, laetum fulgentia puro
Marmore, clara auro, nullis labentia seclis,

Vade retro

Vade porro

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica, 18.330 versus, verborum 126.883, ed. Petra Sostaric [genus: poesis - epica; poesis - versio] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-libri.xml].