Tum fatur: Dormis, Atrida invicte? supremum
Tota nocte ducem placido indulgere sopori
Non decet, uni omnis rerum cui credita summa.
Ergo audi: venio Jovis huc tibi nuncius. ille 30
Aequus amat nam te, caelo et miseratus ab alto est;
Ac jubet exorta festinum luce comatos
Instruere ad pugnam toto de litore Achivos.
Ampla etenim Trojae capies jam mœnia. discors
Ante, deūm nunc haud variat sententia; cunctos
Flexit enim precibus tandem Saturnia Juno:
Trojanis et jam clades extrema parata est
Ab Jove. dicta memor serva haec, oblivia mentem
Neu capiant, dulcis cum somnus deseret artus.
Sic ait; inque auras fugit, regemque reliquit 40
Haec versantem animo nunquam eventura. putavit
Nanque die vertenda illo sibi moenia Trojae,
Nescius heu strueret magni quid rector Olympi,
Multos ille parans gemitus, luctumque, laboremque
Et Troum et Danaūm dura inter praelia genti.
Jamque adeo pulsus cessit sopor: haeret in ipsis
Visa tamen facies oculis, audita sonat vox
Auribus in mediis. molli tum corpora strato
Erigit, atque sedens pexamque, et pulchra nitentem
Induitur tunicam, dehinc pallia longa superne 50
Injicit, atque pedum circundat vincula plantis,
Eque humero bullis clarum suspenderat ensem.
Tum veterum cepit sceptrum immortale parentum.
Hoc gestans Danaūm ad naves gressum tulit heros.
Aurora interea celsum conscendit Olympum,
Atque Jovi, atque aliis lucem dīs nuntiat almam.
Atrides magna praeconum voce vocari
Imperat in coetum Danaos: mora nulla, vocati

Vade retro

Vade porro