Jam mihi vel sponde, pater, et bonus annue, contra
Abnue vel tandem, (nam quis metus?) hoc ego saltem 620
Infelix ut nosse queam, quam gratia nostra
Sit levis, inque deis quam negligar omnibus una.
Ingemuit pater; et, Cur me, dea, tristia cogis
Moliri nunc facta, inquit, cum conjuge et iras
Exercere? malis quae me vesana lacesset
Actutum verbis; mihi quae convicia divis
Saepe facit temere in mediis, queriturque juvare
Quod soleo immeritos dura inter praelia Teucros.
Quin tu, oro, has, videat ne te Saturnia, sedes.
Linque domum rediens: curae mihi scilicet ista 630
Res erit: haud patiar frustra me, diva, rogatum.
Haec adeo, ne forte meis diffidere verbis
Incipias, moto firmabo vertice dicta.
Haec mihi nanque fides verborum est maxima fanti
Caelicolas inter: moto quod vertice cunque
Annuero, immotum stat nec revocabile, donec
Pollicitum implerint maturo tempore Parcae.
Sic ait, et capite atque oculis pater annuit: almam
Ambrosius fluxit per frontem et regia crinis.
Tempora: contremuere arces, et culmina Olympi. 640
His actis, ambo digressi. diva profundum
Desilit in pontum: caeli de vertice summo
Jupiter ingressus tectum est regale. parenti
Assurgunt divi confestim e sedibus omnes,
Nec quisquam est ausus venienti haud obvius ire.
Tum solio medius consedit. regia Juno
(Vidit enim furtim secreta in parte loquentem
Cum nympha quiddam Nereïde) talibus audax
Orsa Jovem dictis incessere: Nectere fraudes
Docte, deūm quisnam tecum est congressus, et una 650

Vade retro

Vade porro