Si quid moliris quod rem juvet, (et tibi nanque
Nox agitur dulci somni sine munere) mecum
Egressus castris paullum descende, juventus
Lecta ubi pro muro vigilat; ne forte, labore
Defessa atque gravis somno, dare membra sopori
Coeperit, excubias et negligat immemor. hostis
Nam prope adest; metuoque, audax ne nocte sub ipsa
Arma ferat, subitoque invadat Marte carinas. 130
Haec ait. at Nestor: Fide, o rex optime regum,
Fide animo. non cuncta, ferus quae cogitat Hector,
Atque struit vana tumidus spe, Jupiter illi
Providus et perfecta dabit: quin pluribus angi
Ut reor, incipiet curis, placatus Achilles
Si modo magnanimum cor tristi vertet ab ira.
Nunc te mente sequor, quo ducis cunque, volenti.
Verum alios etiam pulso jam surgere somno
Hortemur Danaūm reges, hastaque superbum
Tydiden, vafrum et Laërtiaden, et Oilei 140
Pernicem, et Phylei praestantem robore gnatum.
Atque utinam Ajacemque parem dīs, Idomenea
Et regem sit qui nobis adeatque vocetque.
Ambo etenim longe hinc absunt, curvasque locarunt
Secreti extrema castrorum in parte carinas.
At, quem praecipuo, ut dignus, complector amore,
Atque colo, quid ni Menelao irascar; acerbo
Et quamvis doleas dicto, nil pectore celem
Dissimulans; mollis quod somno indulget inerti,
Et patitur solum te duro instare labori. 150
Quem decuit curisque angi, nec parcere multae
Ipsum operae, cunctos orantem ex ordine reges
Suppliciter; cum dura urget res, cumque malorum
Immane incubuit, nec jam tolerabile pondus.

Vade retro

Vade porro