Qui me progenuit, natus quo glorior esse.
Ille huc auxilio me Trojae ad moenia misit,
Multaque praecepit mandans, melioribus usque
Certare, atque alios virtute anteire, meorum
Esse patrum et similem, primae qui praemia laudis
Prima Ephyrae, ac Lycias late retulere per urbes.
Hoc genus est nostrum, nostrique hic sanguinis ordo.
Sic ait: auditis gaudet fortis Diomedes,
Et magnam tellure hastam defixit; amicis
Tum regem verbis compellans talia fatur: 260
Nae tu, Glauce, hospes vetus es mihi. Bellerophontem
Nanque avus eximium quondam meus inclytus Oeneus
Excepitque domo, bisdenis atque diebus
Secum habuit. quin pulchra inter se dona dedere,
Mansurum hospitii monumentum. tincta colore
Cingula puniceo donavit Bellerophonti
Oeneus, cratera auratum Oeneo Bellerophontes.
Hunc ego discedens huc dura in bella, reliqui
Aedibus in patriis, pignus, testemque paterni
Perpetuum hospitii. quanquam ipsum Tydea patrem 270
Haud memini, qui me parvum, infantemque reliquit,
Tempore quo ad Thebas pubes Argiva profecta est,
Totque virūm iratis perierunt milia divis.
Ergo tuque mihi, si quando veneris Argos
In medium; atque tibi, Lyciam si visere cogar,
Hospes ego. quare saevam convertere utrunque
Hastam alio praestat, nosque inter parcere, in ipsa
Vel si acie adversis pugnetur cominus armis.
Sunt alii Troes multi, sociique, sub Orcum
Quos ego demittam; quotquot fors offeret, ipse 280
Assequar aut pedibus: sunt Graja e gente vicissim,
Quos tu dejicias leto, quemcunque licebit .

Vade retro

Vade porro