Laesa manum telo, gnatum dea projicit, altos
Moesta ciens questus; projectum Phoebus Apollo,
Ipse suis manibus rapiens, longe abstulit atra
Obscurum in nebula, ferro ne in pectus adacto
Dulci aliquis regem spoliaret lumine vitae.
At Venerem interea Diomedes increpat audax
Voce tonans magna: Bellumque, et praelia linque,
Nata Jovis. generi non vafras nectere fraudes
Foemineo satis est; imbellesque arte puellas
Decipere imbelli? parce o te fortibus ultra 420
Immiscere armis, gravius ne passa quid, ipsum
Horrescas belli nomen, si forte per aures
Iverit, auditum longe. Sic turbidus heros
Increpat. Illa, animi dejecta, et vulnus acerbum
Flens, abiit. quam lapsa altis de nubibus Iris
Apprenditque manu miserans, turbaque gementem
E media eduxit. roseo spectanda colore
Pulchra cutis maculis livorem duxerat atris.
Ut pugna excessit, Martem dea nacta sedentem est
Bellantum ad laevam; (juxta in caligine densa 430
Hasta dei, currusque ingens, bijugique latebant)
Et supplex, genua amplectens, genibusque volutans,
Orat equos fratrem; lacrimisque haec fatur obortis:
Affer opem, frater, miserae; nec sperne sororem:
Daque tuos tantisper equos, queis utar Olympum
Ascensura deūm ad sedes. nam vulnere saevo
Angor, mortalis quo me vir vulnere laesit,
Tydides. ipsum qui, credo, hominumque, deūmque
Haud dubitet saevus jam patrem invadere ferro.
Sic ait. insignes phaleris, auroque coruscos 440
Mars dat equos. curru sedit Venus. Iris eodem
Scandit, et arreptas manibus molitur habenas;

Vade retro

Vade porro