Hector care mihi ante omnes, quam numine laevo
Abductam malus Iliacas huc vexit ad arces,
Atque sibi thalamo junxit, Paris: (ante perire
At satius miserae fuerat) vicesimus et jam
Annus hic est patrias liqui cum perdita sedes,
Et veni ad Teucros infelix hospita: nullum
A te unquam sedenim tam longo tempore verbum
Audivi asperius. quin si me laedere quisquam 930
Forte domi audebat frater tuus? aut soror, ipsa
Vel socrus (socer usque mihi mitisque bonusque
Nam fuit, ac patri similis) maledicta procacis
Sistere tu monitisque tuis lenique solebas
Ingenio. haec propter ploro te, meque, dolore
Saucia cor tristi: cui nemo jam super urbe
In tota est comis facilisque; odere sed omnes,
Atque male infensi miseram aversantur, et horrent.
Sic flevit; Teucri flentem plangore secuti
Luctifico, tristi sonuit domus ampla tumultu. 940
Tum Priamus, tota populis ex urbe vocatis,
Ite, ait, ac caesam conferte ad moenia silvam.
Insidias ne quis metuat, fraudesque latentum
Grajorum. mihi nam dimisso a puppibus ipse
Pelides ultro promisit, nil fore noxae
A Danais Teucrūm cuiquam prius, efferat almam
Quam lucem duodena vadis Aurora relictis.
Sic ait: hi validis festinant jungere plaustris
Cornipedes; portisque effusi ex omnibus, ingens
Turba, ibant late per saltus et nemora alta,
Immensamque novem totis vexere diebus
Materiem. ast Aurora diem mortalibus almum
Cum decima extulerat rediens, fortem Hectora flentes
Exportant, gelidumque pyra posuere cadaver

Vade retro

Vade porro