Care Jovi Aeacida, indefletus dum jacet Hector,
Justorumque expers intra tentoria. redde
Ocyus; ut carum videam caput: at tibi dona,
Quae non pauca tuli, facilis precor accipe; et illis 670
Di faciant longumque frui, patriasque reverti
Incolumi ad sedes contingat, vivere quando
Me pateris, caelumque sinis lucemque tueri.
Ille sub haec, torvumque tuens, gemitumque sub alto
Corde premens: Ne me irrita, longisque lacesse
Jam precibus. gnatum quem poscis, reddere dudum
Est animus. nam jussa ferens mihi venit ab ipso
Huc Jove, me genuit quae mater, filia Nerei.
Te quoque (nequidquam celas manifestus) ad altas
Huc aliquis puppes duxit deus. ire quis hostes 680
Esset enim in medios ausus vir quamlibet aevo
Florens? ipsa pedem quis ferre in castra; latere
Custodes; solus portarum ingentia claustra
Quis reserare manu, vectemque impellere quisset?
Ergo ciere animum dictis nunc parce. dolore
In medio; ne forte, senex, male percitus ira
Nec te ipsum mittam incolumem; genibusque trucidem
Affusum; violemque Jovis mandata supremi.
Sic ait: ille autem timuitque, nec hiscere quidquam
Est ausus contra. tecto se turbidus alto 690
Extulit Aeacides, veluti leo; pone secuti
Sunt gemini regem famuli, Mavortia corda,
Alcimus Automedonque, Patroclum ut Parca peremit,
Pelidae ante alios cari acceptique ministros.
Confestim hi curru ac rheda solvere jugales,
Vocalemque senis praeconem in regia tecta
Duxere, ac posita longaevum in sede locarunt.
Hectorei capitis pretium dehinc ditia dona

Vade retro

Vade porro