Nanque Jovis duo sunt in limine dolia. rebus
Nempe malis plenum hoc: illud melioribus; haurit
Unde, hominum generi tribuit quae munera cunque.
Cui pater altitonans miscens dedit, ille vicissim
Adversisque dolet rebus, gaudetque secundis;
Cui dedit ex uno genitor mala, tristibus illum 640
Aspera fors satis exercet; multaque passus,
Nec dīs, nec carus mortalibus, usque vagatur.
Sic Peleo dederunt divi primo inclyta ab ortu
Dona. viros inter nanque omnes claruit olim,
Dives opum, magnaque acres ditione gubernans
Myrmidonas. quin et mortali sanguine creto
Dī thalami aequoream sociarunt foedere divam.
Huic etiam sed triste malum rex aetheris alti
Addidit, experti sobolis, cui regia tradat
Sceptra, unam et nacto prolem, cui funus acerbum 650
Fata parant. longa nec fessum aetate parentem
Nunc saltem praesens foveo: sed litore longe
A patrio versor Trojae sub moenibus altis;
Teque, senex, bello haud cesso vexare tuosque.
Te quoque felicem non mendax fama ferebat,
Florentemque opibus, Macari quot condita Lesbos,
Et Phrygia, atque ingens complectitur Hellespontus.
Caelicolae at postquam noxam hanc clademque tulere
Usque tibi muros circum pugnaeque virorum,
Et caedes gliscunt, saevique incendia belli. 660
Fer tamen, assiduo noli et tabescere luctu.
Nam nil proficies, nec gnatum fletibus Orco
Abduces, vitae revocans ad lumina: quin te
Ipse magis crucies, cumulesque dolore dolorem.
Tum senior, vultus augusti aequandus honore.
Caelitibus: Ne vero, inquit, ne coge sedere,

Vade retro

Vade porro