Dona Jovi ante abitum; bijugos quae sedula propter
Constitit, ac tales fudit de pectore voces:
Sume, Jovi et liba patri; supplexque rogato,
Hostibus e mediis ut te in tua tecta reducat 350
Incolumem; quando, me frustra obstante, carinas
Ire juvat, miser, hinc ad Grajas. at sedet istud
Quando animo, venerare Jovem, qui conspicit omnem
Aëriis celsae Trojam de rupibus Idae;
Atque roga, veniat velox tibi nuncius ales,
Jupiter omnigenas quem diligit ante volucres,
Quique alias omnes vi longe ac robore vincit.
Hic roga, ut adveniat dextra de parte, volantem
Conspicias ut tute oculis, fretusque secundo
Omine belligeras Grajorum invisere puppes 360
Haud dubites. talis quod si tibi nuncius alto
Ab Jove non veniet, Grajūm ad tentoria, celsas
Atque rates hinc ire equidem non horter, abire
Quanquam animus gestit, mensque illuc incita fertur.
Tum Priamus: Renuam haud equidem parere monenti,
O conjux. orare Jovem, caeloque supinas
Ferre manus pulchrum est; genitor si forte precantem
Respiciat miserans. Dixit, promamque liquentis
Jussit aquae manibus puros invergere rores.
Adstitit haec, laeva pelvim et subjecit: aquai 370
Humorem at purum dextra extulit. hinc ubi lavit
Rite, datam accepit pateram, saeptoque domorum
In medio stans vina senex libavit, et altum
Suspiciens caelum haec effudit pectore dicta:
Jupiter, aëriae celsis de rupibus Idae
Qui populis late imperitas, summe, optime divūm,
Da, veniam ut gratus Pelidae ad regia septa,
Aut certe miserandus. avem tu mitte volucres

Vade retro

Vade porro