Qui mulas rhedae insistens, supraque cadaver
Impositum ad muros revehat; comitetur euntem. 220
Aude animo fidens, nec mortem aut triste putare
Quidquam mente velis; talem de vertice Olympi
Mittet nanque ducem, leto qui perculit Argum,
Majugenam. qui te custos deducet; et ipsum
Pelidae ad limen statuet; nec Martius heros,
Ingressum penitus celsa in tentoria ferro
Mactabit, sinet aut sociūm mactarier ulli.
Non fatuus praecepsque animi, non immemor ille est
Officii, at miti possit qui parcere mente
Supplicibus, et jura deūmque hominumque vereri. 230
Haec ait; eque oculis dilapsa evanuit: ille
Confestim gnatos jussit currumque parare
Et mulas; curru dehinc arcam aptare. superbum
Hinc cedro aeterna constructum, suaveolentem
In talamum senior descendit. clausa jacebat
Multa ubi praedives, spectari et digna supellex.
Huc Hecubam senior vocat ocyus; atque ita fatur:
Infelix conjux, alto mihi nuncia venit.
Ab Jove; meque jubet Grajorūm ad litus, et altas
Ire rates, gnatum ut redimam; et regalia ferre. 240
Dona, quibus dirus placari possit Achilles.
Dic, tibi quid placeat fieri. mihi mens animusque
Ardet enim puppes inimicaque castra subire;
Nec metus est noctu hostili me credere turbae.
Sic ait: altum ululans conjux cui talibus infit:
Hei mihi! quonam abiit tibi mens? sapientia quonam
Fugit pulsa; olim quam propter clarus haberi
Consueras late, in populis, quique extera longe
Regna colunt, quos et justi regis aequus habenis
Imperii? solus Grajas tu accedere puppes; 250

Vade retro

Vade porro