Olli ego nanque ducem, leto qui perculit Argum,
Majugenam. ille senem cultos deducet, et ipsum
Pelidae ad limen statuet: nec Martius heros
Ingressum penitus celsa in tentoria ferro  190
Mactabit, sinet aut sociūm mactarier ulli.
Non fatuus praecepsve animi, non immemor ille est
Officii: at miti possit qui parcere mente
Supplicibus, et jura deūmque hominumque vereri.
Jupiter haec: Iris celeri pede fugit, et auras
Certa secans, altas Priami pervenit in aedes.
Heic alti gemitus plorantum, atque omnia luctu
Plena. patrem circa gnati moestique sedebant,
Spargebantque sinum lacrimis: jacet ipse suorum
In medio, vili contectus corpora laena, 200
Cervicemque caputque immundo pulvere foedus,
Quem terra sese versans injecerat amens
Ipse suis large manibus: gnataeque nurusque
Lamentis, misero et questu regalia complent
Tecta, virūm memores, tantis virtutibus auctos,
Tot numero, dederat quos leto Argiva juventus.
Nuncia tum Priamo Jovis adstitit; atque ita, vocem
Submittens, regem dictis affatur amicis:
(Ille deam agnovit; metuensque exhorruit artus)
Dardanide, confide animo, gelidumque pavorem 210
Mitte: malae haud venio tibi nanque huc nuncia fortis,
Sed bona ut apportem, missu Jovis, qui procul absens
Te curat tamen atque animo miseratur amico.
Nunc dium redimi jubet Hectora, donaque Achilli
Ferri digna, animum quae placent. te jubet illuc
Solum ire, haud ullo Troum stipante: minister
Unus at e numero praeconum, jam gravis aevo
Ipse etiam atque annis effoetus, flectat habenis

Vade retro

Vade porro