Ire gradu magno, Troum et praecedere turmas.
Eximium ceu cum silva leo corpus in alta,
Aut capream, aut cervum surgentem in cornua, nactus,
Jejuno fremit ore tuens, gaudetque, vorare 30
Et furit arreptum; non acres ille molossos,
Non metuens juvenum clamorem ac tela sequentum:
Sic, Parin ut vidit, Menelaus gaudia corde
Vix capit, atque, avidus scelerato a sanguine poenas
Sumere, desiluit curru bellator ab alto,
Atque pedes peditem contra parat obvius ire.
At Paris, ut vidit fulgentem insignibus armis
Atriden Graja ex acie procurrere, visu
Contremuit subito perculsus, nigraque vitans
Fata, pedem retulit, sociumque recessit in agmen 40
Pallidus. Ut gradiens dumoso in monte draconem
Qui videt, ac retro citus absilit; inficit ora
Pallor; membra tremunt gelido concussa pavore:
Haud secus adspectu Menelai exterritus ille
Trojugenum in turmas, et densa in tela refugit.
Hector at haec cernens non irae parcere, voci
Nec potuit; dictis fratrem et proscidit acerbis.
Foede animum, faciem pulcher Pari, mollis, amator,
Docte malas tantum nuptis componere fraudes;
Debueras nunquam vel nasci, fata subire 50
Vel puer, ac primo caelebs exstinguier aevo.
Id vellem, et satius multo foret, omnibus isto
Quam praebere modo Grajis risum, atque cachinnos.
Nam certe, ut formam videre, habitumque, putarunt
Eximium ante alios ferri, multisque futurum
Exitio: enervem nunc te sensere, suumque
Errorem, ac vanos laeti risere timores,
Tamne igitur mollis metiri classibus aequor

Vade retro

Vade porro