Perque tuos, canibus ne foedis linque vorandum.
Accipe sed magnum pondus fulvi aeris et auri,
Quae tibi dona dabunt genitor meus, et mea mater,
Corpus et exanimum redde, ut me rite supremo
Defletum imponant Troësque ac Troades igni.
Olli torva mens contra sic fatur Achilles:
Improbe, ne frustra supplex per genua, parentes
Perque meos ora, crudos cui dentibus artus
Ipse velim, si fas, lacerans absumere de me
Tam male promerito. canibus data praeda jacebis; 430
Non erit ut Troum tibi dedecus arceat ullus.
Non, decies mihi tanta ferant si dona, daturos
Plura etiam dehinc polliciti: non, quantus es, auro
Si te Dardanides Priamus compenset, in alto
Non erit ut positum te lecto defleat unquam
Mater, quae genuit; foedi sed nuda vorabunt
Membra canes, rapientque avido dirae ungue volucres.
Haec ait: ille animam vix ducens talia reddit.
Noram ego te; precibus nec flecti posse putabam
Cui duro constat mens et praecordia ferro. 430
At tibi ne quondam sim poena, et justa deorum
Ira, vide, qua luce Parisque et Phoebus Apollo
Te tamen ad Scaecae mactabunt limina portae.
Sic fantem nox atra gravi caligine texit:
Ast animus volucri se lapsu ex artubus Orco
Abdidit, ipse suam fortem viridisque juventae
Amissum plorans florem, viresque relictas.
Quem tamen exstinctum sic est affatus Achilles:
Tu morere: ast olim fatum aequa mente subibo
Ipse meum, quemcunque dabunt mihi Jupiter et dī 440
Finem alii. Haec dicens frigenti e corpore traxit
Hastam heros. hanc deinde manu seponit, et arma

Vade retro

Vade porro