Victor equus cursu facili: sic genua movebat
Atque pedes alacer, cursu nec lassus Achilles.
Hunc Priamus longe agnovit, campoque volantem,
Fulgentemque armis, clarum ceu sidus, in aestu 30
Quod primo autumni exoritur, lateque coruscis
Astra inter claret radiis, fulgetque sub alta
Nocte; canem dicunt quem nimbiferi Orionis;
Igne ardens claro sidus, verum omine diro
Triste, sitim morbosque ferens mortalibus aegris:
Sic pectus circa Pelidae saeva micabant
Aera, furens rapido cursu dum fertur ad urbem.
At senior tristesque alto de pectore plorans
Rumpebat gemitus, manibus pulsabat honestum
Et caput elatis alte, moestoque ululatu 40
Clamabat, dulcem exorans inflectere gnatum
Si posset. Scaea stabat nil territus ille
Pro porta, opperiens venientem immotus Achillem,
Vesano et pugnae mentem succensus amore.
Cui senior tenditque manus, moestaque morantem
Voce vocans, lacrimis haec supplex fatur obortis:
Hector dulce caput, sanguis meus, huc ades, istum
Nec solus, nullo Troum stipante, maneto;
Confestim subeas fatum ne triste cruento
Stratus ab Aeacida: multo est nam fortior ille. 50
Improbus o utinam dis tam carus foret aequis,
Quam mihi. jam leto domiti, campoque jacentis
Membra canes rabidae traherent, diraeque volucres;
Linqueret ac saevus mihi tunc praecordia moeror.
Ille orbum fecit multa me prole bonaque
Efferus; atque alios mihi gnatos morte peremit,
Venum alios capiens longinquas misit in oras.
Quin et nunc Teucros inter tuta urbe receptos,
(Me miserum!) haud video, frustra quaerens, Polydorum
Dīs forma similem, clarumque Lycaona, dia 60
Quos mihi Laothoë peperit. sed, lumine dulcis
Hi vitae in castris Danaūm si forte fruuntur,
Aere queant redimi, atque auro: nam plurima nobis
Gaza domi est, gnatae quam praebuit inclytus Altes.
Quod si morte jacent, Orcum et subiere, dolebo
Ipse quidem, et mater, quorum de sanguine creti:
Luctus erit populo brevior tamen, ultima si non
Tu quoque fata feras Pelidae stratus ab hasta.
Murum, gnate, subi: fer gressum in moenia, Troas
Ut pavidos serves, et Troadas, ut decus ingens. 70
Victori ne des Pelidae, neu tibi dulcis
Flos aevi pereat misero. Me respice saltem,
Gnate, mala pressum aerumna, sensuque vigentem
Mentis adhuc: fessum extremae. sub fine senectae
Quem forte in misera perdet Saturnius, urbem
Captam hosti, ac dirae cladis genus omne videntem:
Mactari ferro gnatos, mea viscera, gnatas
Raptari, thalamos everti, corpora terrae
Infantum allidi puerorum, dum fera gliscit;
Ira, nurus manibus vexari dira furentum 80
Grajorum. haec passum spectacla horrenda cruenti
Me fortasse canes ipsum mandentque trahentque
Pro foribus; jaculove aliquis, vel figet acuto
Postquam ense imbellem, vique hanc de corpore pellet
Dura animam) ipse alui quos intra regia fidos
Tecta canes, vesci ad mensam, servareque suetos
Limina: large, hausto domini qui sanguine primam
Ante domum tepida satiati caede jacebunt.
Non foedum est juveni, duro in certamine pugnae
Cum cecidit ferro confossus membra, jacere 90

Vade retro

Vade porro