Ipsas compulsos ad naves, triste, crearat
Quod mihi Noxa, malum sensi, gemuique labore
Implicitus duro fallacis numine divae.
Nunc, quoniam cepi damnum, laevus mihi sanam
Jupiter et mentem exemit, stat, maxime Achilleu,
Te quavis placare, ullis nec parcere donis. 160
At tu surge iterum, belloque armare, tuoque
Hortatu fortes incende ad praelia turmas,
Dona dabo, quaecunque adiens tua septa daturum
Me Laertiades hesterna luce spopondit.
Quin age, consiste heic paullum, festinus inire
Quanquam aveas Martis certamina, dona ministros
Huc tibi cuncta mea prolata e puppe jubebo
Ferre, quibus possis, credo, mitescere visis.
Haec ille. haec contra Aeacides: Atrida virorum
Regnator ductorque, isthaec seu munera ut aequum 170
Solvere, seu tibi tu malis retinere, licebit
Utrumvis. saevo nunc omnem impendere curam
Marti opus: haud frustra dictis contexere dicta,
Et longas traxisse moras, dum grandia pendent
Orsa; aliquis Grajum cernens ut rursus Achillem
Gaudeat Iliacas ferro vastare phalanges,
Vosque idem, exemplo incensos, agat ardor in hostem.
Sic ait: at sapiens contra sic fatur Ulysses:
Ne mihi, ne, quamvis fortis similisque deorum,
Pelide, Grajos durae in discrimina pugnae 180
Jejunos impelle urbis sub moenia. longum
Instat enim pubi certamen, cum semel ambae
Concurrent acies, et cum bellator utrisque
Afflarit praesens animum deus. ergo jubeto
Ire suam quemque ad puppem, potuque, paratis
Et dapibus vesci; vis unde ac robora constant
Firma viris. jejunus enim quis solis ab ortu
Solis ad occasum possit producere pugnam?
Ille licet praestetque animis, et Martis amore
Flagret inexpleto, pugnanti fessa gravescunt 190
Membra tamen; subit atque sitis vesana, famesque;
Genua labant, subter stabilis nec gressus eunti est.
At contra dapibus qui vir satur atque Lyaeo,
Congreditur, longaeque invadit praelia pugnae,
Huic animusque audax viget usque in pectore, membra
Nec languent defessa unquam, verso agmine donec
Diffugiant dilapsi omnes, quibus institit, hostes.
Quare age, dimisso nunc coetu, corpora curet
Quisque jube. Grajum interea regnator Atrides
Dona heic in medio statuat promissa, frequentes 200
Ut videant oculis Danai; tuque auctus honore
Eximio, laetere animi, vultumque serenes.
Praeterea stans in mediis hoc juret Achivis:
Intactamque, omnisque expertem reddere probri
Se tibi servatam caste sancteque puellam.
Sic animo hanc propter si quid curae insidet, omne
Deponas prorsum, pacata mente, licebit.
Post haec lauta tibi convivia ponat amicis
Accipiens epulis intra tentoria; quidquam
Ne desit juris non omni ex parte solutum. 210
Tu quoque sic fies posthac servantior aequi,
Atride. regi donis nec turpe minorem est
Rite virum placare, prior quem laeserit ipse.
Tum sic Atrides: quae fatus, cuncta probavi,
O Laertiade, laetorque audisse: relictum
Nec tibi enim fanti quidquam est quod posceret usus.
Ista libens equidem jurabo; falsa nec audax
Dicam, teste deo. sed, quamvis praelia inire
Fortis avet, maneat paullum tamen effice Achilles.
Vosque manete itidem cuncti; dum jussa feruntur
Dona, sacro et laeti sancimus foedera ritu.
Hoc tibi ego mando nunc munus: delige primos
Omnibus e Danais juvenes, qui ditia portent
Dona mea e puppi, ductum promissa, puellas
Et ducant. celer interea paret ocyus aprum
Talthybius Soli mactandum rite Jovique.
Tum sic Pelides: alias curabitis ista,
Cum vacuum a pugna tempus continget, in arma
Nec tantus rapiet, quantus me nunc rapit, ardor.
Quippe jacet campis pubes confossa virorum,
Saevus quam, dextro fretus Jove, perdidit Hector.
Vos curare dapes Danaos et vina jubetis:
Ast ego jejunos horter, potusque dapumque
Immemores bellare; dehinc post, sole cadente,
Ultos pulchre hostem, probrum ultos gentis Achaeae
Omnigenis expleri epulis, dulcique Lyaeo.
Certe ego nec quidquam vescar, per guttura potus
Nec mihi sicca ullus descenderit ante, sodalem
Quam carum ulciscar. qui nunc mihi, caesus acuto
Aere, jacens intra tentoria, versus ad altas 240
Ora fores fletur, socium cingente corona.
Hunc propter non laeta mihi convivia cordi,
Sed caedes, fususque cruor, gemitusque virorum.
Huic prudens rerum contra sic fatur Ulysses:
O Pelei proles, Danaum fortissime Achilleu,
Tu me hasta es melior multo, et praestantior: usu
Rerum ego sed multum, prudenti et pectore vinco.
Nanque prior natus te sum, rex, pluraque novi.
Ergo meis pigeat ne te submittere dictis.
Marte viri pugnaque cito satiantur, acutum 250

Vade retro

Vade porro