Norint me cessasse diu certamine belli
A duro. nunc arma, parens, in saeva ruentem
Ne retine incassum: precibus nec flectere blandis,
Nec verbis poteris mihi mentem vertere amicis.
Huic Thetis: ista quidem, quae fatus, vera negare
Haud ausim. fessis pulchrum est avertere praesens 160
Exitium sociis, claramque affundere lucem.
Sed tua Trojugenae potiuntur pulchra corusco
Aere arma; indutus quae nunc gerit Hector, inani
Laetitia exsultans: longum at laetarier ille,
Ut reor, haud quibit; cui mors jam dura propinquat.
Ergo ne te armis audax immitte prius, quam;
Me reducem huc videas. prima cum luce revertar
Nanque ferens, faciet solers quae Mulciber, arma.
Sic ait; atque viam celerat festina; sed ante
Aequoreas abiens sic est affata sorores: 170
Vos nunc ite, maris gremium vos condite in alti,
Caeruleumque senem visurae, aedesque paternas;
Et, quae facta, patri narrate: micantis Olympi
Ipsa hinc ad sedes abeo, Vulcania tecta:
Egregius si forte faber caelestia gnato
Arma meo donare velit, quorum indiget usu.
Sic ait: illae undas moestae subiere. supremi
Pulchra Thetis longe ad sedes tendebat Olympi,
Ferret ut arma parens gnato. dum pergit ad altas
Illa domos divūm; magno clamore cruentum 180
Priamidem interea fugiens Argiva juventus
Venerat ad naves, et fluctisonum Hellespontum.
Necdum etiam media telorum e nube sodalem
Aeacidae extulerant Graji. post terga secuti
Troes enim densi instabant, currusque virūmque
Turba ingens, igni et similis Priameïus Hector,

Vade retro

Vade porro