Caesariem, Charitas quae posset pulchra decere,
Purpureus largo perfudit flumine sanguis, 60
Cirrorum et plexus argento auroque revinctos.
Agricola ut prolem late frondentis olivae
In solo educit septo, qua purus aquae fons
Arva rigat, pulchram, fundentem germina; vertex
Cui nutat placidis perflatus leniter auris,
Et multo candent flore omnes undique rami;
At subitus veniens immani flamine turbo
Stravit humi ex imis radicibus exturbatam:
Sic hasta insignem tunc Panthoiden Euphorbum
Atrides Menelaus, acuta cuspide leto 70
Dejectum, victor spoliabat fortibus armis.
Ac velut in celsis nutritus montibus audax
Cum leo vi fretus pascentem in valle juvencam,
Armenti decus, arripuit; fregitque tremendo
Dente ferox primum cervicem, hinc viscera saevus
Dilaniat superaccumbens, hauritque cruorem;
Multa canes latrant longe, longeque magistri
Clamores tollunt vastos; verum obvia ferre
Arma timent; gelidus cepit praecordia terror:
Sic nulli est animus, virtusque in pectore praesens, 80
Cominus adversis Menelaum invadere telis.
Jamque adeo facile exuvias, spolia ampla, tulisset,
Euphorbi detracta humeris: at magnus Apollo
Eximiam invidit laudem, saevoque repente
Mavorti similem contra impulit Hectora, vocem
Ille, ducis Ciconum, simulans et corpora Mentae.
Nec mora stans propior volucri sic voce profatur:
Hector tu frustra cursus heic curris inanes,
Belligeri et sectaris equos per plana volucres
Aeacidae, tractare feros et flectere habenis 90

Vade retro

Vade porro