Sanguis adhuc; torpetque humerus; sustollere telum
Nec valeo, aut hostem contra pugnare. peremptus
Interea jacet heu Sarpedon, optimus inter
Ille viros, magni proles Jovis: at pater ullum
Non tulit auxilium, nec fert. sed tu mihi, Phoebe,
Tu saevum hoc sana vulnus, tu deme dolores  640
Indomitos, roburque omnes infunde per artus,
Ad pugnam ut socios horterque, exsangue cadaver
Et cari primus pugnem super ipse sodalis.
Talibus orantem dictis audivit Apollo. 
Nec mora, sedatique omnes posuere dolores,
Eque alto manans stetit ater vulnere sanguis,
Atque animo et membris venit vigor aptus. ab alto
Missam sensit opem Glaucus; gaudetque precanti
Magnum confestim quod numen praebuit aurem.
Ergo duces primum Lycios hortatur, et orat 650
Arma omnes circa Sarpedona ferre jacentem.
Inde gradu magno Teucros obit, auxilioque
Polydamanta vocat clamans, et Agenora dium: 
Aeneanque Anchisiaden, atque Hectora magnum,
Quem prope stans, trepidus celeri sic ore profatur:
Pro pudor! oblitus socios male negligis, Hector;
Qui, procul a patria, gnatisque, et conjuge, nullam
Non pro te subeunt aerumnam, animamque volentes
Projiciunt; quos tu in mediis nunc deseris armis.
Sarpedon jacet eximius, servabat opimam 660
Qui Lyciam, ante alios omnes et fortis et aequus.
Patrocli domuit miserum Mars nempe sub hasta.
Verum agite, o socii, justus nunc fortia cunctis
Corda dolor stimulet, ne jam fulgentibus armis
Nudent, ac stratum nigra tellure, cadaver
Myrmidones foedent, irati ob funera Grajūm,

Vade retro

Vade porro