Velle suum est; sed uelle sui suprema uoluntas
Est modus, et ratio : certo namque ordine in illas
Desuper erumpunt ex Omniparente profecta
375 Indefecturae praelarga afflamina lucis.
Vt alijs aliae uiuunt infraque, supraque;
Omnibus immenso transmissi a fonte uigores
Per seriem gradiendo fluunt, imisque supremae
Per se transfundunt, ceu per specularia solem,
380 Velle, ac posse Dei. Sic illis aucta potestas
Numinis instar habet: cunctis sic uelle necesse est
Optima: sic possunt quidquid uoluere, simulque
Efficiunt, quae posse uolunt, cum Numine semper,
Semper se totis, semperque immensa uolentes.
385 Ergo tam miro ditatae munere sortis,
Et nulla adsciti clausae uelaminis umbra,
Integrae, nimiumque suae, felicia corda
Austriadum Indigetum, dulcique ardore calentes
Delicijs animos circum amplectuntur amoenis:
390 Atque alternatim per inenarrabile foedus
Illos in sese condunt, conduntur in illis:
Nectit amor similes, in utrosque reciprocat ingens
Vtrorumque decor: quidquid tribuere, resorbent,
Augenturque simul, pariterque ornantur, et ornant. section
395 Obruat ora metus, miracula tanta videntum
Nobilitet pro laude stupor, nam tanta uenustas,
Quamuis aeternum facit ut mereatur amari;
Laudari ut possit, quantum laudanda meretur,
Nec facere ipsa potest. Sic dignae imperuia laudi
400 Summam laudis habet, famamque exosa minorem
Nostra per innumeras spernit praeconia dotes. section
Huc ubi deuentum est, perculsam Heroida Ductor
Sic prior alloquitur : „Meritum in penetrale repostam
„Germinis en nostri seriem, cernique negatas
405 „Mentes mente uide: perpende immensa tuorum
„Praemia, teque alma mirare in prole parentem.
„Depositum hoc cupide seruat Deus: hincque trahuntur
„Regnantum effigies, cum summum, animoque, manuque
„Fata nouum properant moderantem imponere regnis. 389. amenis A.

Vade retro

Vade porro